تأثیر مدیریت مرتع در میزان ترسیب کربن گونۀ گون کوهی (astragalus peristerus) در مراتع فشم استان تهران

عامل اصلی دمای کرۀ زمین، دی اکسیدکربن است. بنابراین، به منظور کاهش دی اکسیدکربن اتمسفری و ایجاد تعادل در محتوای گازهای گلخانه ای، کربن اتمسفر باید جذب و در فرم های متعدد ترسیب شود. مراتع می توانند از این نظر حائز اهمیت باشند. تحقیق حاضر به بررسی اثر مدیریت چرا و قرق در ترسیب کربن گون کوهی (astragalus peristerus)، به منزلۀ یکی از گونه های غالب موجود در منطقۀ فشم می پردازد. در این پژوهش که در قالب طرح بلوک کاملاً تصادفی انجام شد، پس از استقرار ترانسکت ها، پلات گذاری انجام شد و گونه های غالب تعیین شدند. اندام هوایی و زیرزمینی گونه ها برداشت و به منظور تعیین ضریب تبدیل کربن اندام هوایی و زیرزمینی به کربن آلی، از روش احتراق استفاده شد. به همین منظور نمونه های گیاهی که در آون خشک شده بودند کاملاً آسیاب شدند و از هر گونه 3 نمونۀ 5 گرمی تهیه شد. سپس این نمونه ها توزین شدند و به مدت 5 ساعت در کورۀ الکتریکی با دمای 550 درجۀ سانتی گراد قرار گرفتند. با ضرب ضریب تبدیل کربن آلی در وزن تر اندام هوایی و زیرزمینی هر گونه، وزن کل کربن ترسیب شده به دست آمد. برای مقایسۀ وزن زیتودۀ گیاهی و ترسیب کربن گیاه بین دو منطقۀ قرق و تحت چرا از آزمون t-test استفاده شد. با مقایسۀ ضریب تبدیل اندام هوایی و زیرزمینی گونۀ a.peristerus در دو مرتع قرق و چراشده، مشخص شد که اختلاف معنی داری بین ضریب تبدیل اندام مذکور در دو منطقه وجود ندارد (05/0p